Niet alleen
Niet alleen teder en delicaat als de vleugels
van een vlinder in een herfstige wind of
met lichte tred en met de zomer in mijn
woorden, mond wil ik naakt voor je staan
Niet alleen verblind en schichtig in het eerste
ochtendlicht of als fruitvliegen op een van
honing doordrongen porseleinen schaal wil
ik elke ademtocht en porie van je proeven
Niet alleen liggend in het hete woestijnzand
of dansend als de franjes wapperend aan
de randen van het heelal, wil ik naast je
ontwaken als betrof het telkens weer die
eerste keer. Maar ook daar op het punt waar
lakens soms naar leegte smaken of de nasleep
van smarten nog niet helemaal vergeten is en
het zicht ons soms door opspattende golven
troebel maakt. Dus ook daar waar de zon
onzichtbaar vonkt, het licht in mijn ogen
flou en vloeibaar wordt en tomaten trager
rijper worden, zal ik je tot mij nemen. Als een
open jaargetijde dat de onzichtbare geheimen
van het hart en het steeds aanwezig blijven kent
en alle littekens in een gewonde lente heelt en
met je deelt in ons paleis door eeuwigheid gekroond
Bougainvillea, 2016
2015
Huid van satijn wanneer ik
naar u kijk. Lichtval zonder
anekdote. Een voile op
ten overvloede
verwilderde bossen, toppen
in het spectrum van dit
landschap. Als een cocktailglas
of champagne zonder
metaforen. De terrasdeur
zuiders gericht. Ik bemerk het
zilver op uw ooglid. U,
de lijnen van mijn
jaar. Want ik lig dicht
tegen uw tenen aan. Zacht
als een diepe zo vertrouwde
oceaan. Vijf pimpelmezen
pikken nu van taal. Als
kersen op een zomerschaal.
Honoré 𝛿'O — Bibliotopie