2016
Halsdiep, met de belofte van een zee, aangebroken,
(al lijkt het voorzomers), brokaat en fragiel, 2016,
het slaperige van de eerste dauw weggeschoven. Het jaar
nog poedelnaakt onder kreukloze lakens gestreken
met het schaduwloze van de hoogst mogelijke zon in
het weidse timbre van de ochtend. Als door een gordijn van
helder licht gevangen – de nacht kent geen hinderlagen meer
en tuimelt nooit van de rand in deze wereld. De tijd fris en
engelenrein als door water geslepen, als een golf dicht tot bij
de tenen. Ook met gesloten ogen, steeds herhalend, omhels ik
u, als het dagelijkse van een nieuwe bloem, of het geritsel van
witte vlinders tussen de spleten van een ontloken tijd.
Kwantumgedicht
(Trigger van wat ‘het geval’ kan zijn)
Voor Anton Zeilinger
‘I wanna know Gods thoughts in a mathematical way’
Einstein
De dag is aan de lokroep van de horizon ontstegen,
de schoonheid van het universum in één simpele
vergelijking gevat. Langsheen Euclides’ elementen en
de illusie die elke beweging vergezelt – de time rate of
change = imaginair. Langsheen de schaduw van de maan,
een eclips, het sterrengoud van licht in een paar ogen
ontloken. Langsheen Newtons gedachten over de appel
die de vruchtbaarheden van deze wereld en planeten
onder gelijke wetten stelt, aan de hand van wiskundige
formules de werkelijkheid van het universum voorspelt –
toen duwde de ruimte me nog in mijn stoel. Langsheen
de spooky action at a distance en entanglement, nu niet
meer als Einsteins smoky mirror trick (er brak een storm
uit in mijn geest), maar als polarisatie van een foton, waarbij
elk meten het beeld van zijn verwikkelde tegenhanger verandert,
zoals de filosofie raakt aan de kwantumfysica, poëzie aan
wetenschappelijkheden over het mysterie van het heelal,
tijd en ruimte in een capsule van universele wetten vallend,
deeply connected, om een inkijk te geven in het tipje van de
grote sluier waarachter de werkelijkheid zich verbergt:
laserlicht, ultraviolet, quantum libet, op het punt waar woorden
te kortschieten, om te observeren direct. De wisselwerking tussen
interactie en elke uitwisseling van informatie, waarneming,
een interface tussen de wereld en ik. Duizelig en oneindig. Het
universum krankzinniger dan we kunnen denken.
Gluon − 29 januari 2016, BOZAR, Brussel.